Gimnastyka korekcyjna
prowadzący mgr Michał Kulig
W trosce o prawidłowy rozwój dziecka powinno się wprowadzać ćwiczenia profilaktyczne, które działając na organizm dziecka wszechstronnie mogłoby uchronić go przed różnego rodzaju deformacjami, wzmacniając odpowiednie grupy mięśni, stawów, zwiększając ruchomość kręgosłupa.
Cele ogólne ćwiczeń korekcyjnych:
- korekcja istniejących wad,
- zapobieganie pogłębianiu się wad,
- kształtowanie odruchu prawidłowej postawy,
- wszechstronny i harmonijny rozwój organizmu,
- wdrożenie do rekreacji ruchowej.
Wadą postawy nazywamy zmiany w wyprostowanej, swobodnej pozycji ciała, które zdecydowanie różnią się od ukształtowań typowych dla danej płci, wieku, budowy konstytucjonalnej. Zalicza się je do zaburzeń statyki ciała.
Przyczyny wad są różnorodne o pochodzeniu zewnętrznym ( środowiskowym ), jak i wewnątrzustrojowym. Do tych ostatnich należą pozycje wrodzone, wyrażające się wiotkością stabilizatorów ruchu, zaburzeniami czynności chrząstek wzrostowych, zaburzeniami równowagi mięśniowej. Najczęstszymi przyczynami zewnętrznymi są nieprawidłowe warunki i tryb życia. Wady postawy znajdują swe źródło w sferze fizjologicznej, morfologicznej i środowiskowej.
Na okres przedszkolny przypadają najistotniejsze zmiany w rozwoju stopy.
Nasilenie wad postawy ciała u dzieci w wieku przedszkolnym obserwuje się od 5 roku życia. Można je w zdecydowanej większości przypadków łatwo usunąć poprzez ogólne wzmocnienie organizmu przez stosowanie większej ilości wszechstronnego ruchu Istotą wad kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej jest pogłębienie lub zmniejszenie fizjologicznych wygięć kręgosłupa.
W wadach postawy spotyka się często nieodpowiednie ustawienie głowy i kręcz karku oraz wadliwe ustawienie łopatek.
Postępowanie korekcyjno – kompensacyjne ma na celu likwidację wady lub zahamowanie jej dalszego rozwoju, a tym samym przywrócenie prawidłowej postawy ciała. W gimnastyce zasadniczą rolę odgrywają ćwiczenia, dzięki którym uzyskujemy: zwiększenie siły mięśni i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała.
Wykorzystując różne rodzaje i formy ruchu – ćwiczenia kształtujące, gry i zabawy – oddziałujemy nie tylko na narząd ruchu, ale także na narządy wewnętrzne, zwiększając tym samym wydolność układu oddechowego i sercowo – naczyniowego.
Ważnym czynnikiem postępowania korekcyjno – kompensacyjnego jest właściwa organizacja warunków życia, przestrzeganie zasad higieny pracy i wypoczynku, żywienia oraz ogólna ruchliwość dziecka. Do realizacji programu muszą włączyć się także rodzice i samo dziecko. Proces wyrównania jest przeważnie długotrwały, dlatego należy stale podtrzymywać u dziecka motywację czynnego udziału w zajęciach.